WYWIADY Z BARDZO INTERESUJĄCYMI I CIĄGLE ZBYT MAŁO ZNANYMI LUDŹMI
Wszystko zaczęło się od internautów gdzieś z poza Polski, którzy mnie namawiali, bym wyszła z cienia, przestała być tłem dla osób eksponowanych w życiu publicznym, a będzie się działo. Sugestie zainspirowały mnie, dodały mi odwagi. Nie była bym sobą, gdybym sugestii internautów nie zaczęła przekazywać dalej, kolejnym osobom, gdybym nie zaczęła zachęcać do grupowego działania, wypracowywania porozumień ponad podziałami. Pracując, działając w typowy dla siebie sposób, poznałam sporo bardzo interesujących, aktywnych i silnych ludzi, których warto i trzeba przedstawiać innym.
Ja nie potrafię myśleć tylko o sobie. Jednocześnie bardzo cenię działania grupowe. Osobiście bardzo potrzebuję wsparcia innych. Uważam, że ludzie mają zdecydowanie większe możliwości, gdy potrafią współdziałać w grupie. W serze publiczne bez działań grupowych jednostka jest bez szans.
Zresztą, aby w Polsce zaczęło się zmieniać, nie wystarczy wyjście z cienia, aktywność jakiejś jednej prowincjuszki, choćby miała jakieś szczególne predyspozycje do funkcjonowania w życiu publicznym.
Do zmiany sposobu myślenia, działania, sposobów rządzenia w kraju nie wystarczy wkroczenie w sferę publiczną, eksponowanie działalności jednej osoby czy kilku osób. Do przeprowadzenia zmian, potrzeba sporej grupy nowych ludzi w życiu publicznym. Nie chodzi mi tylko o polityków. Konieczna jest aktywność znacznej części obywateli, zorganizowanych grup obywatelskich, które będą inspirować przemiany, będą w nich aktywnie uczestniczyć, będą ludziom władzy patrzeć na ręce, ale również nie będą uchylali się od przejmowania odpowiedzialności, uczestniczenia we władzach.
Postanowiłam, przeprowadzić serię wywiadów w cyklu „Przestać być tłem” z interesującymi ludźmi, którzy już funkcjonują w życiu publicznym, robią bardzo różne rzeczy na rzecz zmian w polskim życiu publicznym, sposobie funkcjonowania państwa i są jednocześnie ciągle mało znani, zbyt mało znani w stosunku do tego, co robią na co dzień dla dobra wspólnego.
Postanowiłam, że poprzez wywiady złamię trochę obowiązujące standardy. W tekście będę wytłuszczonym drukiem eksponowała odpowiedzi, a nie pytania jak robią to z reguły dziennikarze. Bo przecież ważniejsze od moich pytań będą wypowiedzi ludzi z którymi będę rozmawiała.
Cykl rozpoczynam od rozmowy z Jerzym Pietrzykiem prezesem Stowarzyszenia Stop Bezprawiu – Lublin. Czyli zaczynam od swojego najbliższego otoczenia, od rozmowy z osobą z którą współpracuję.
Jerzy Pietrzyk według mnie zrobił niesamowitą rzecz. W dość niesprzyjających okolicznościach stworzył od podstaw stowarzyszenie, które rozrosło się do sporych rozmiarów, którego członkowie są bardzo aktywni, podejmują dość często nowe wyzwania.
Gorąco zapraszam do lektury wywiadów i dyskusji.
Barbara Berecka